Het citaat wordt toegeschreven aan diverse personen: Churchill, Rahm Emanuel (ooit adviseur van Obama, nu burgemeester van Chicago) en de econoom Milton Friedman(1912- 2006). Ik heb iets met die laatste. Okay, hij was de adviseur van de grootste idioot die ooit het Witte Huis heeft bewoond (Ronald Reagan) maar in 1976 won hij wel de Nobelprijs voor de Economie. En niet voor niets.
Als voorvechter van het vrije marktkapitalisme was hij voor minimale interventie van de overheid. Dat ben ik ook. Hoewel. U mag weten dat ik uit een rood nest kom. Gevoel voor de sociaal zwakkeren zit er wel in bij mij. Toch ben ik er de afgelopen vijftien jaar van overtuigd geraakt dat niet alles, maar toch wel wel héél veel met wilskracht en overtuiging te maken heeft in het leven. Natuurlijk moet je geluk hebben en gezond blijven. Maar daarna hangt veel van jezelf af. Je hebt personen die bij ieder pechgevalletje een zondebok zoeken en mensen die van iedere tegenslag een leermoment maken. Je hebt harde werkers en luiwammesen. En ik ben er van overtuigd dat de kloof tussen die eerste groep en de tweede heel groot moet zijn, omdat dit in de kern de motor is van onze markteconomie.
De financiële crisis leerde mij echter dat het systeem niet is opgewassen tegen twee elementen: de graaikanker van het bankwezen en de hysterie van de massa. God, wat ben ik blij dat er een bemoeizuchtige overheid was toen de pinautomaten enkele jaren geleden werden bestormd door de Tsunami van menselijke paniek! Zo werd ik liberaal met rode wangetjes.
Het jaar 2013. De paniek is weg, wat blijft is recessie. ‘Never let a serious crisis go to waste’, denken sommigen. Ze hebben de ballen om de volgende ontslaggolf niet af te wachten en beginnen voor zichzelf. Als ZZP-er. Omdat ze die chef toch al zat waren. Het is hard werken. Pensioen, loon wanneer je ziek wordt, nieuwe klanten; dat ging bij de bank vanzelf, zo leek het wel. Maar goed, eindelijk eigen baas!
En toen kwam dat bericht dat de regering zzp'ers in 2015 extra wil gaan belasten door ze een half miljard euro aan lastenverzwaringen op te leggen. Werkgevers worden op deze manier ontmoedigd om werknemers te ontslaan en ze als zzp'er weer aan te nemen, zo luidt het argument. Als je het mij vraagt: een laffe messteek in de rug van de dapperen die tenminste in beweging kwamen. Nog een half miljard nodig? Een idee: iedereen die nu nog loonslaaf is betaalt per jaar honderd euro extra. Zo stimuleer je arbeidsmobiliteit, elan en vernieuwing. Lang leve de treuzeltax!
