Ik werkte onlangs met een jongere die aanvankelijk veel potentie liet zien. Maar al snel viel me op dat hij steeds minder zelfverzekerd werd. Hij reageerde traag op berichten, stelde vragen die al beantwoord waren, en leek meer vast te lopen dan vooruit te komen. Na wat doorvragen bleek dat hij last had van bel-angst. Of breder nog: hij ervoer een drempel in het leggen van direct contact.
Volgens recent onderzoek kampen veel jongeren met ‘bel-angst’ op de werkvloer. Ze blokkeren, stress neemt toe en vluchtgedrag ontstaat. Het werd me steeds duidelijker dat deze uitdaging niet alleen voor hem gold, maar voor vele jongeren in de huidige werkcultuur. Dat zette mij dus voor een dilemma dat jij als lezer misschien wel herkent: accepteren en mezelf aanpassen of liefl ijk (maar ongevraagd) coachen en sturen?
We kunnen ervoor kiezen om deze angst te omarmen en ons aan te passen aan deze generatie. Communicatie verandert tenslotte continu. Waar vroeger een telefoontje de standaard was, zijn chat, mail en spraakberichten nu net zo gangbaar. Misschien is bellen straks net zo ouderwets als faxen. Waarom zouden we jongeren dwingen iets te doen waar ze zich niet prettig bij voelen, als er genoeg alternatieven zijn? Bovendien: als ze schriftelijk beter tot hun recht komen, waarom zouden we daar dan geen gebruik van maken? In plaats van ze te pushen om te bellen, kunnen we ze leren om digitaal even krachtig en eff ectief te communiceren als mondeling. Misschien is het tijd dat we onze verwachtingen aanpassen en accepteren dat ‘goed communiceren’ anno nu een bredere definitie verdient.
Maar als we dit aan de andere kant zomaar accepteren, ontnemen we jongeren misschien juist een belangrijke kans om te groeien. Angst verdwijnt niet door het te vermijden – integendeel. Persoonlijk contact kan in veel gevallen impactvol zijn: een telefoongesprek kan misverstanden voorkomen, samen
sneller tot de kern komen en relaties versterken. Durven bellen is een vaardigheid die vertrouwen bouwt en je helpt om overtuigend over te komen. In direct contact hoor je nuances, kun je inspelen op stemgeluid en emoties en ontstaat er vaak een natuurlijkere en diepere verbinding dan via een scherm. Het vermogen om een goed gesprek te voeren, vragen te stellen en direct te reageren op de ander is een onmisbare sociale vaardigheid die in werk en privéleven van grote waarde blijft. Moeten we hen dus niet juist aanmoedigen, kleine stappen laten zetten en laten ervaren dat een telefoontje vaak makkelijker is dan gedacht? Om ze de tools en het zelfvertrouwen te geven waarmee ze die drempel kunnen overwinnen. Want wie weet? Misschien ontdekken ze wel dat het eigenlijk best meevalt.
Werk draait uiteindelijk niet alleen om wat comfortabel voelt, maar ook om groeien en ontwikkelen. Maar wie van ons twee zou nu uit de comfortzone moeten stappen?
Sandra Arkesteijn
is zelfstandig marketingprofessional.
