Hoe kon het allemaal ontstaan? Laten we even inzoomen op het systeem. Bancair gezien zijn er een drietal pijlers waarop een financieringsbeoordeling plaats vindt:
1. Solvabiliteit van een onderneming, deze moet minimaal 30% zijn.
2. Vrije kasstroom of Aflossingscapaciteit, deze moet in ieder geval plus zijn.
3. De omvang van de te verstrekken zekerheden, liefst boven de 100%.
Bij een gezonde groeiende economie zijn de drie pijlers allen goed waardoor de banken graag geld uit willen geven. Op momenten van laagconjunctuur (crisis) ontstaan er problemen. Terwijl de ondernemer in de overlevingsstand staat en de broekriem van nature al aantrekt komt de bank na beoordeling van de cijfers met de strop aanzetten. Het systeem kent dus naar beide kanten een soort multiplier ( vermenigvuldiger ) welke zorgt voor overdreven reacties.
Zolang de ondernemer blijft voldoen aan zijn rente en aflossingsverplichtingen is er niets aan de hand. Alleen de kengetallen kloppen eventjes niet. Maar hoe kom je er uit? Door weer geld uit te lenen! Helaas houden de banken de hand op de knip.
Over wie hebben we het? In Nederland hebben we eigenlijk nog maar drie grootbanken: ING, ABN-Amro en de Rabobank. Niet veel pluriformiteit. In mijn beleving had de Overheid en de Nederlandse Bank c.q. NMA de overname van de Friesland Bank door de Rabobank vanuit het concurrentieoogpunt nooit goed moeten keuren. Jammer!
Er is echter een lichtpuntje aan de horizon. Indien de vermogende particulier of ondernemer zelf gaat kiezen hoe deze zijn geld gaat uitzetten, om de banken heen dan ontstaat er weer een natuurlijke marktwerking. Dergelijke initiatieven ontstaan en groeien elke dag zoals bij ‘crowdfunding’. Via dit systeem is het mogelijk om initiatieven te laten financieren door derden die je niet kent. Een groeiende markt, waarbij de vrager en aanbieder van geld elkaar via internet ontmoeten. Misschien dat door dit soort ontwikkelingen na een tijdje de banken overbodig maakt.
