Wie heeft het er niet eens over op een verjaardagsfeestje of zo. Over het gevoel van: ‘later dan wil ik nog eens…’ Toen ik nog een tiener/twintiger was had ik altijd het idee om nog eens gitaar te gaan spelen. Elektrisch natuurlijk want akoestisch is voor watjes. Het is erbij gebleven omdat ik domweg altijd met andere zaken bezig was. Druk, druk, druk: met studie, baan, sport, bedenk het maar. Kortom: geen tijd.
Zo hoor ik ook vaak op verjaardagsfeestjes dat iemand ooit een onderneming wil beginnen. De echt serieuze kandidaten zijn dan al oriënterend bezig. Óp naar de Kamer van Koophandel dat kennen we nog van de reclame, die regelt het wel! Bezoek aan de bank: wat kan ik lenen? De echt slimme jongens zitten al bij de accountant. Nadenken over huisvesting, inrichting van het kantoor, de auto van de zaak…. O ja, laten we de huisstijl en het briefpapier met de visitekaartjes niet vergeten.
Het echt grote probleem is onze comfortzone. Wat? De comfortzone, je weet wel, zo’n plek waar je je veilig voelt, waar je aanzien geen deuk op kan lopen en waar je zeker ook niet uitstapt. Laten we vooral niet gek doen. Zo’n zone is bijvoorbeeld de vaste baan: je weet wat je hebt… De beste methode om ondernemer te worden is gewoon beginnen. Baan opzeggen. Geen visitekaartjes, geen huisvesting, geen auto van de zaak, dat kost allemaal alleen maar geld.
En geld heb je niet als je je baan net hebt opgezegd. De eerste echte opdracht binnenhalen, daar draait het om! Lukt je dat of lukt je dat niet? En na de eerste opdracht de tweede, enzovoort. Als je dat goed doet, dan komt de rest vanzelf. Ook belasting betalen komt dan vanzelf, zit daar maar niet over in. De focus ligt mijns inziens vaak verkeerd, de startende ondernemer denkt eerst van alles te moeten weten over de juridische en fiscale consequenties van het ondernemen. Klinkklare nonsens! Ondernemen draait nog steeds om risico’s lopen, verantwoord risico’s lopen dan wel te verstaan. Het eerste risico is de vraag of ik na het opzeggen van de vaste baan wel in mijn inkomen kan voorzien. Wie die stap niet durft te zetten hoeft zich ook niet in te schrijven bij de Kamer van Koophandel, dat kost alleen maar geld. Oké, wie de baan nog niet opgezegd heeft, kan dat wel betalen.
Ik ben inmiddels zelf alweer 6 jaar ondernemer, en ben inderdaad begonnen door eerst mijn baan eens op te zeggen. Je zult je verbazen welke kansen er daarna op je afkomen. Het gaat uiteindelijk om DAADKRACHT, het is echt een kwestie van gewoon doen. Inmiddels speel ik al een paar maanden elektrisch en akoestisch gitaar… Kan ik goed spelen? Natuurlijk niet! Ik vind het alleen wel geweldig om te doen. Ik sta trouwens open voor verandering: die akoestische gitaar is achteraf ook zo gek nog niet. Zo is het nu ook met het starten van een onderneming: een kwestie van gewoon doen en je flexibel opstellen zodat je snel op elke gewenste situatie in kunt spelen. Kom maar op zou ik zeggen!
