Vlaggen

Ik zat eens op een zomerse herfstdag – dat is wat klimaatverandering met je doet – op een terrasje aan het Hoornse Meer bij Groningen. Ik had al twee witte wijntjes op en begon te mijmeren over het ontwerp ‘vlaggen’. Dat kwam door dat kajuitjachtje dat voorbij kwam pruttelen. Een Groninger vlag op de voorplecht. Groningen heeft écht een mooie vlag, vond ik, al tipsy wordend.  Met de roekeloze kleuren van een Afrikaanse bananenrepubliek. De Friese vlag dan? Een ‘merk’, uiteraard; daar niks op af te dingen. Maar wat een boeren feesttaarten-design. Dat sommige voetballers daar mee rond willen lopen, denk je dan. Maar goed, dat terzijde.

U denkt wellicht ‘lekker belangrijk.’ Maar, dat denkt u dan te snel. Want wie niet goed over zijn vlag nadenkt kan zichzelf behoorlijk in de vingers snijden. Wanneer bijvoorbeeld niet duidelijk is of een vlag nu van joú is of van een ander.  Zo worden de Duitse en de Belgische vlag constant – zelfs in tv-programma’s – fout afgebeeld. Okay, de kleuren zijn hetzelfde, maar beste programmamakers: bij de Duitsers liggen de banen hórizontaal en bij de Belgen vérticaal. En de kleuren zijn wel hetzelfde, maar niet in dezelfde vólgorde.

De Amerikanen spannen de kroon, qua vlaggen-domheid. De sterren in die vlag vertegenwoordigen namelijk het aantal staten. En omdat in de loop der geschiedenis tig keer is veranderd werkten de Amerikaanse naaiateliers zich uiteraard eeuwenlang het schompes. Maar liefst 26 keer werd die vlag veranderd sinds de unie van dertien staten ze had aangenomen.

Canada heeft het mooi voor elkaar. Met dat herkenbare Esdoornblad, dat de Canadese natuur symboliseert. Zó duidelijk! De Nieuw Zeelanders dan. Zij hebben een vlag waarin de Britse ‘Union Jack’ prominent in de linkerbovenhoek figureert en daarmee de band met het koloniale oproept. Maar diverse keren gingen er stemmen op om dat in te ruilen voor iets uniekers. Bijna werd dat de Silver Fern, een zilverkleurige varen op een zwarte ondergrond. Een symbool dat nog altijd veel wordt gebruikt. Prachtig!

Maar na een uitvoerig proces van inspraak en een miljoen verslindend referendum kozen de Nieuw-Zeelanders tóch voor hun tradionele vlag. Wel weer mooi is dat de vier sterren op die vlag geen staten of eilanden zijn maar….helderste sterren van het sterrenbeeld Zuiderkruis. Dat vind ik wel weer romantisch. Maar ja, dat hebben de Australiërs dan óók weer gekozen voor hun vlag!

Jezus, dacht ik, die middag aan dat Groninger meer. De vlaggen-business is al net zo complex als klimaatverandering.

Delen via

Menno Bakker

OF/Narvic

Hoofdredacteur OF
Menno Bakker was in de jaren tachtig leadzanger van de punkgroep Kobus gaat naar Appelscha en is oprichter van NARVIC, adviesbureau voor communicatie. Hij studeerde kunstgeschiedenis en communicatie aan de Rijksuniversiteit Groningen, later gevolgd door een NIMA-opleiding. Hij werkte o.a. als journalist en als marketeer van het Groninger Museum en was actief in citymarketing (Expeditie Leeuwarden). Momenteel werkt Menno Bakker als communicatie-adviseur en als hoofdredacteur van OF magazine. Wilt u reageren op Menno z’n columns of heeft u een vraag? Mail ze Menno via menno@narvic.nl. Benieuwd naar alle columns van Menno? Kijk op zijn eigen Specialisten pagina.