Het is 17 september en op tv doet de BBC in een monsteruitzending van vele uren verslag van het bezoek van de Amerikaanse president aan Groot-Brittannië. Het mag allemaal overduidelijk wel wat kosten, want de uitzending begint al uren voordat Trump en Koning Charles handen schudden. Minutenlang volgt een camera het vage silhouet van een helikopter, die door de grijze lucht van Londen vliegt. Dan gaat het eindelijk van start. Koetsje rijden, paardje kijken en honderden soldaten in museale kostuums met potsierlijke bontmutsen zijn druk in de weer met onzinnige choreografie. De president en de Koning kijken ernaar vanaf een overdekt podiumpje met baldakijn. De totale kosten van dit ‘staatsbezoek’ wist zelfs ChatGPT me niet te geven, maar alleen al over de beveiliging circuleren bedragen van 10 tot 12 miljoen pond.
Wees gerust: het is volkomen gezond wanneer je moedeloos en zelfs misselijk wordt bij die beelden, gekoppeld aan de gedachte dat dit alles puur bedoeld is om een ziekelijk narcistische clown met overduidelijke dictatoriale neigingen op zijn kinderlijke wenken te bedienen. En ik denk dat het ook voor Koning Charles het meest gênante moment van zijn carrière is geweest. Dan wel op een gedeelde eerste plaats met dat moment dat openbaar werd dat hij tegen Camilla fluisterde dat hij haar tampon zou willen zijn.
Maar hoop doet leven; juist in tijden van treurigheid. En in stilte koester ik een warm gevoel voor Charles. Een man die van plein-air schilderen houdt en al jaren een warm pleitbezorger is voor een meer duurzame behandeling van onze aarde kan de kwaadste toch niet zijn. En ik troost mezelf met de gedachte dat deze over the top gênante dagen in september voor Charles wellicht ook een kans waren om nog iets groots te doen voor de wereld. Nog even pieken in de herfst van zijn leven. Trump is op een kinderlijke manier namelijk helemaal idolaat van hem. En misschien kon Charles hem tijdens het banket, of in de koets bij de arm pakken en hem ervan overtuigen dat de president zich vergiste toen hij zei dat je van het geluid van windmolens kanker kunt krijgen, dat olie op termijn dodelijk is voor de aarde en dat Zelenski écht niet de oorlog is begonnen. Als hem dat lukt kan dat vergaande gevolgen hebben. En zal Charles de geschiedenis ingaan als dé man die als enige in staat was om die legendarisch gestoorde president van de VS in 2025 tot enkele heldere gedachten te brengen. Ik zou zeggen: dat zou écht Nobelprijswaardig zijn.