Een paar jaar later werd de spaarloonregeling afgekapt en vervangen door de inmiddels volstrekt mislukte levensloopregeling. Wederom togen hordes aan tussenpersonen door het land om de verkochte lijfrente polissen zogenaamd premievrij te maken. Laat wat er is opgebouwd binnen die polis maar staan en de maandelijkse storting van grofweg vijf tientjes blijft voortaan achterwege. Alleen boekt de verzekeringsmaatschappij jaarlijks haar kosten af van het uiteindelijk uit te betalen bedrag.
Wanneer je dat 30 jaar doet, komt er een dag dat de uitkering in spé op nihil staat of zelfs negatief. Dan kun je een rekening verwachten om het restant aan kosten te betalen, zonder ooit een uitkering tegemoet te kunnen zien. Tja, ik was er echt zelf bij. En zo zitten tienduizenden Nederlanders, wanneer het er niet meer zijn, met een in potentie waardeloze polis met een huidige afkoopwaarde van om en nabij een paar duizend euro. Weliswaar niet de hoofdprijs in de Staatsloterij – ja, voor de verzekeringsmaatschappij – maar toch echt geld.
Afkopen dan maar als alternatief en accepteren dat er afgerekend moet worden met de verzekeringsmaatschappij en de fiscus. En dan begint het feest pas echt. Met een afkoopwaarde van een paar duizend, keert te maatschappij na aftrek van haar (toekomstige) kosten nog maar 10% daarvan uit. De rest (90%) houdt zij in portefeuille en blijft daar lekker op zitten.
Zij bewaart voor mij 52% loonbelasting en 20% revisierente. De bewaarde loonbelasting kan pas worden uitbetaald nadat ik over dit kalender jaar definitief heb afgerekend met de fiscus. De revisierente is een duur woord voor compensatie van de in eerdere jaren afgetrokken premies en het vermeende behaalde voordeel daaruit. Wanneer ik kan bewijzen middels de belastingaangiftes over de jaren 1992 (!) en later – dat 20% revisierente te veel is, mag ik een poging wagen. Wanneer de afkoopwaarde kleiner is dan €4.000,- vervalt de zogenaamde revisierente. Aan het oeverloos – en nodeloos – navlooien van de belastingaangiftes van de vorige eeuw gaat dus echt niemand beginnen. Ik ook niet.
Goed, meneer de tussenpersoon, ik ben benieuwd, wat moet ik doen en hoe gaat het dan verder? U stuurt een brief naar de maatschappij en die maken dan 10% van de afkoopwaarde over. Dan doet u in 2011 aangifte over 2010 bij de belastingdienst en daarin geeft u 100% van de afkoopwaarde op. Dan komt de belastingdienst in 2012 met de definitieve vaststelling én de rekening. Die moet je dan betalen, dat zal een paar duizend zijn, zo’n 40% van de afkoopwaarde. De aangifte inkomstenbelasting, de rekening én het betaalbewijs stuur je naar de verzekeringsmaatschappij en die betalen het voor jouw ‘bewaarde’ geld dan uit. De revisierente betalen ze direct aan de fiscus. Misschien al in 2012, maar het kan ook zo maar 2013 worden.
Maar dat betekent dat er tientallen ambtenaren bezig moeten zijn met het afkopen van al die kleine lijfrentepolissen, het checken van de aangiftes van 1992 en later én met het incasseren – na jaren – van zogenaamde revisierente? Tientallen? Honderden! Voor 2009 was het nog erger, toen was die vrijstellingsgrens van €4.000 er nog niet. Dit gaat zelfs de gemiddelde formulierenmarinier niet snappen, laat staan uitleggen. Op deze manier heb je je spaarloon via een omweg alsnog naar de belastingdienst gebracht – zeker om al die ambtenaren te kunnen betalen.
Wil iemand in het Haagse aub wakker worden en ophouden met deze flauwekul. Wanneer je éénzijdig de spelregels veranderd – door het wijzigen van de spelregels voor het spaarloon – moet je niet achteraf de burger verantwoordelijk maken voor eerder gemaakte keuzes. Dan moet je niet met terugwerkende kracht proberen alsnog te heffen over het gedeblokkeerde spaarloon. Je zou eens kunnen beginnen om de vrijstellingsgrens op te krikken naar bv €10.000. Verder kun je het gedoe enorm vereenvoudigen door de verzekeringsmaatschappij alleen aan de belastingdienst (geautomatiseerd) te laten doorgeven dat er een polis is afgekocht. In plaats van de eerzame burger te confronteren met een verzekeringsmaatschappij die verplicht moet opereren als een fiscaal-incassobureau. Zoals het nu loopt, is waanzin.
