Vaak wordt mij gevraagd of wij ook kunnen adviseren. Daarbij komt dan gelijk al de opmerking dat er eigenlijk een ‘proactieve houding’ van ons wordt verwacht met betrekking tot dat adviseren. Maar; het mag liever geen geld kosten. Dilemma? Nou, nee. Onze branche staat op z’n kop, dat heb ik al vaker geroepen. Administratieve dienstverlening is aan het krimpen dus de adviseur / accountant moet op zoek naar andere vorm van dienstverlening. Advies zou je dan zeggen is een inkoppertje.
Toch is het niet zo simpel. Goed advies geven valt of staat met een groot aantal factoren welke lang niet altijd harde factoren zijn. Je moet bijvoorbeeld aanvoelen hoe de klant in het (werk)leven staat. Advies hoeft niet alleen een fiscale bezuiniging op te leveren. Het kan ook gevolgen hebben voor de werkdruk, voor de mate waarin je met vakantie kunt, wat voor soort auto je rijdt en hoe je dat financiert. Zo kan ik wel even doorgaan.
Ik zie veel advisering voorbij komen waarbij strikt genomen naar slechts een invalshoek wordt gekeken. Die een-dimensionaliteit vind ik fout. En het gaat volgens mij mis wanneer er nog niet helemaal is voldaan aan één basisvoorwaarde: vertrouwen. Als adviseur ga ik eerst altijd op zoek naar de juiste sfeer en setting om te komen tot een doorlopende adviesrelatie. Ten eerste moet het mogelijk zijn om zeg maar ‘kind aan huis’ te worden. Hetgeen in zekere zin betekent dat je ook onaangekondigd langs kan komen om eens even onder het genot van een bakje koffie bij te praten. Ten tweede moet de klant ook open staan om te delen wat hem bezig houdt. Dat delen is niet altijd gemakkelijk, want de en stelt zich gemakkelijker kwetsbaar op dan de ander. Maar het is wel essentieel. In gesprekken, maar ook per telefoon of mal; delen!
Naast onderling vertrouwen mag er van de adviseur een brede blik worden verwacht. Dat betekent: een casus voor de klant bekijken vanuit alle invalshoeken. De klant vervolgens helpen om zelf keuzes te maken. Natuurlijk moet je eerst vertrouwen winnen. Maar: ik vind dat de klant ook vertrouwen moet geven. Een klant moet de bereidheid hebben om bij voorbaat iets – wat dan ook – te betalen. De adviseur moet vervolgens bereid zijn om ‘tot het gaatje’ te gaan, als het gaat om de dienstverlening. Daar past geen uurtje-factuurtje-structuur bij, zoals het in mijn vak gebruikelijk is. Een goede adviseur verdient zichzelf terug en mag betaald worden. Van tevoren, met een fixed fee, of achteraf. Je zou zelfs de klant kunnen laten bepalen wat het allemaal waard is geweest. Naar ik heb begrepen zijn er al restaurants die dat doen. De klant gaat bijeen goed advies in ieder geval de Return on Investment maken; of per direct in klinkklare munt (bijvoorbeeld besparingen), of door betere inzichten, betere besluiten.
Kortom: uurtje factuurtje kan in de prullenbak.
Voor OF TV´s rubriek Talking Business spraken we Gerke Wispelwey.