Duurzaamheid. Het begrip roept beelden op van windmolens, zonnepanelen en elektrische auto’s. Maar voor mij gaat duurzaamheid verder dan techniek. Het draait om mensen. Om de vraag hoe we niet alleen onze planeet, maar ook onze banen en medewerkers toekomstbestendig maken.
De klimaatuitdaging van vandaag is immens. Het gaat niet alleen om energie, maar ook om circulaire bouw, klimaatadaptatie, isolatie, warmtetechniek, gedragsverandering, en beleidsontwikkeling. Dat vraagt om mensen. Maar juist daar wringt het: we kampen met een structureel tekort aan vakbekwame én strategische krachten. Van monteurs tot projectleiders, van werkvoorbereiders tot energieadviseurs. De klimaatbanen van morgen zijn er, maar wie gaat ze invullen?
Tegelijkertijd staat een diverse groep mensen te popelen om aan de slag te gaan: werkzoekenden, carrièreswitchers, professionals die impact willen maken. Wat als juist zij de versnellers zijn die we over het hoofd zien?
Bij Etran brengen we die werelden samen. In samenwerking met UWV en gemeenten leiden we zij-instromers op tot onder andere EP-W adviseur ofwel specialisten in energieprestaties van woningen. In een intensief traject van zeven weken combineren we theorie, praktijk en persoonlijke begeleiding. Inmiddels zijn ruim 150 mensen opgeleid, waarvan het merendeel werkt in een klimaatbaan. We voegen daarmee daadwerkelijk kennis en capaciteit toe.
Daarnaast bemiddelen we ervaren professionals met meerjarige relevante werkervaring binnen de fysieke leefomgeving. Mensen die bewust kiezen voor werk met betekenis. Onze kandidaten zijn inzetbaar in rollen die cruciaal zijn voor de klimaatopgave: van beleidsadviseur tot uitvoerder of projectmanager, van detavast tot structurele invulling. Ze kiezen voor Etran vanwege onze specialisatie in klimaatbanen en onze maatschappelijke missie. Detachering is voor ons niet alleen dienstverlening, maar ook een krachtig middel om duurzame impact te maken.”
En dan het grotere plaatje. Stel je voor: het is 2075. Onze kinderen of kleinkinderen kijken terug op deze tijd. Wat zeggen ze dan over ons? Dat we visionair waren? Dat we moeilijke keuzes durfden maken voor een leefbare wereld? Of noemen ze ons een stel sukkels die hun luxe belangrijker vonden dan hun nalatenschap?
De keuzes die we nú maken, bepalen dat oordeel. Duurzaamheid is geen luxe of PR-term. Het is noodzaak. En het begint bij mensen. Bij kansen geven. Bij investeren in werk dat vandaag nodig is en morgen verschil maakt.
Als we spreken over een duurzame toekomst, moeten we ons afvragen: wie bouwt die toekomst eigenlijk? En wie krijgt de kans om mee te bouwen?
De antwoorden liggen voor ons. We moeten ze alleen durven omarmen.■
