Als u mijn Instagram-account volgt zou u kunnen weten dat ik de jaarwisseling heb meegemaakt in Barcelona. Het aangename lentezonnetje aldaar was na het asgrauwe en kletsnatte Nederlandse klimaat een zalving voor lichaam en geest. En de trip werd nog leerzaam óók.
Dat zat zo: we hadden een oudejaarsavond-arrangement geboekt in de wijk Barri Gòtic, een oude wijk met smalle straatjes, kruip-door-sluip-door-steegjes en boetiek-restaurantjes. De 125 euro pp was beslist duurder dan de rib-eye-express bij ons in Friesland, maar er waren oesters vooraf, de wijn vloeide rijkelijk en de uitbater leek op een aandoenlijke versie van Freek de Jonge.
Bijzonder vond ik het aftellen om twaalf uur. Vijf minuten van tevoren hadden we tot mijn verbazing allemaal een schaaltje met 12 druiven gekregen. “Opeten bij iedere klokslag”, zo vertelde een andere gast me in uiterst pover Engels. Toen ik nog wat doorvroeg begreep ik dat het veel geluk zou brengen in het nieuwe jaar. ‘Nou, baat het niet, dan schaadt het niet’, denk je dan als calculerende Nederlander.
Maar dat druiven-eten is overigens nog niet zo gemakkelijk. Ten eerste omdat ik bij het opdienen nog vóór de uitleg al twee druiven had opgegeten, waardoor mijn telling in de war raakte. In de tweede plaats staat bij het aftellen iedereen in zo’n restaurant met een glas Champagne in de hand nerveus te doen en om dan met je andere hand letterlijk iedere seconde op een elegante manier een druif in je mond te stoppen valt nog niet mee. “Twaalf, elf, tien, negen…” en toen floepten er dus twee druiven van mijn schoteltje op de grond. Ik bukte snel om in het duister de twee groene belhamels te zoeken, maar die waren uiteraard nergens meer te bekennen. Enfin, toen ik weer rechtop stond was mijn omgeving ineens al aangekomen bij een extatisch ‘Zeróóóó!, knalde er dankzij Freek ineens loeihard The final countdown uit de speakers en stond mijn vrouw me al met een charmante glimlach op te wachten voor de nieuwjaars-hug.
De volgende dag was heerlijk relaxt. Je kunt direct rondom Barcelona prachtige bergen bewandelen en daarboven zaten we in het zonnetje op een balkon-achtig terras, met uitzicht over de hele stad. Een Engelssprekende buurman legde ik mijn enthousiasme uit voor het ritueel van druiven eten en dat het geluk brengt. Hij schoot daarbij in de lach.
Hij zag mijn vragende blik en zei: “Het is een oude traditie, maar die was al bijna vergeten. Totdat er in het begin van de vorige eeuw in de buurt van Alicante een enorm overschot aan witte druiven was en de handelaren in die tijd bedachten om ze voor oudejaarsavond te verkopen in zakjes van twaalf, als gelukbrengers. Dat werd een enorm succes. Hahaha; het zijn dus vooral de fruithandelaren die het geluk bracht.”
Zo leerde ik op nieuwjaarsdag maar weer eens dat je het lot niet kunt veranderen, maar dat je als ondernemer geluk soms wel kunt afdwingen. Hulde aan de Spaanse fruithandelaren.
Menno Bakker, hoofdredacteur Ondernemend Friesland
