Ik heb lang gedacht dat het altijd goed is om je gevoel te volgen; privé, maar ook zakelijk. De oorlog in de Oekraïne heeft die gedachte bij mij genuanceerd. Ik volgde de afgelopen maanden – net als velen van u – de actualiteitenrubrieken op de voet. En uiteraard hadden de beelden die ik zag en de feiten die ik hoorde invloed op mijn gevoel. Maar dat gevoel laat zich soms ook afleiden. En bij een beelddenker zoals ik speelt dat nog wat extra op.
Zo betrapte ik mij er iedere keer op dat ik niet echt goed luisterde, wanneer er een Nederlandse generaal aan tafel kwam. Vooral in ‘Goedemorgen Nederland’ had ik daar last van. Een programma dat grotendeels wordt gedragen door een team van uiterst charmante dames, die de complexe zaken een beetje op een jeugdjournaal-achtige manier proberen begrijpelijk te maken. Daar komt daar in dat informele decor ineens een Nederlandse generaal aan tafel, voor het duiden van de oorlogssituatie. Ik zie een man, die vast en zeker vanavond weer lekker zijn maaltijd geniet in een mooie villawijk in Soest. De haren strak in de scheiding; de kleding tamelijk overdressed, met dat typische strakke boswachter-kleurige Nederlandse uniform. Geen vlekje te zien. Op de mouw prijkt een oranjekleurig leeuwtje met zwaard. Zijn borst is behangen met gekleurde stukjes borduurwerk, die neem ik aan de rang, of de behaalde onderscheidingen communiceren. Wat er van zijn betoog tot mij doordringt snijdt geloof ik ook wel hout, maar het voelt bij mij gênant. Dat zo’n man hier tijdens mijn havermout mag vertellen hoe het precies zit. Een legerbaas van een land dat alles wil doen, maar onder geen enkele voorwaarde de Russen in militair opzicht de spierballen wil tonen. Het voelt onaangenaam.
Maar goed; het gevoel is in een oorlog niet altijd een goede leidraad. Het leidt af. Eén overtuiging is bij mij echter overeind gebleven en dat is dat de NAVO en alle regeringsleiders in het westen een strategische fout hebben gemaakt. Door zo duidelijk aan te geven in deze oorlog nooit een militair conflict met Rusland aan te zullen gaan. Hierbij hebben zij zich laten leiden door gevoel, namelijk angst. Wanneer ze Poetin tenminste in de waan hadden gelaten dat een militair conflict met de NAVO een serieuze optie zou zijn, was Marioepol waarschijnlijk nu nog een mooie stad.
