De digitalisering van ons leven is geweldig. Maar soms gaat er op één dag veel mis. Bij mij begon dat laatst met een internetuitval van Ziggo. Weg Wifi-signaal. Zoals gebruikelijk: nét op het moment dat ik het even het hardst nodig had. Ik bellen met de helpdesk. Nadat ik via een uitzonderlijk uitgebreid menu eindelijk in het hokje ‘heeft internet-probleem’ was terecht gekomen kreeg ik de melding dat ik ‘voor actuele vragen over storingen ook op internet kon kijken.’
Met de storing konden ze me niet helpen, maar rustig blijven ademen is dan het devies. En ja, na een half uur werkte het weer en kon ik me aanmelden bij een website voor het verkrijgen van filmmuziek. Net als bij alle concurrenten werd de handelswaar aangeprezen als ‘free music’. Ze bedoelen dat het gratis is, nadát je hebt betaald. Beetje verwarrend. Bij aanmelding moest ik weer héél veel invullen. En vervolgens diende mijn nieuwe account beslist te worden gekoppeld aan Facebook of aan Instagram. Dat deed ik, maar daar bleken de wachtwoorden niet meer te kloppen, waardoor ik na alle moeite op een dood spoor was beland.
Een kwartier later was het me dan tóch gelukt. Bij het betalen van een factuur dirigeerde het systeem me echter gedwongen naar de app; dat mocht dus niet meer via de desktop. Maar de app herkende wel mijn persoonlijke bankrekening, maar niet die van mijn bedrijf. Ik moest bellen met de bank om de betaling te laten goedkeuren.
Door al dat gedoe was ik laat thuis. Vlak voor het eten wilde ik een wanbetaler na maanden wachten een diplomatiek appje sturen, om druk te zetten. Daar ben ik goed in, de juiste woorden kiezen. Nét die balans vinden tussen onvermurwbaar overkomen en vriendelijk blijven. Alleen dat tikken op zo’n smartphone; daar zijn mijn vingers te grof voor. Dus gebruikte ik de memo-recorder. Weer zo’n mooie digitale oplossing. Ik hoorde hoe beneden de eettafel al werd gedekt en sloot haastig af…”dus vind ik het nu écht tijd om die betaling van je te ontvangen…”
Ondertussen hoorde ik mijn zoon roepen: ‘eten!’ en ik schreeuwde terug ‘ik kom eraan!’
Appje verzonden klaar! Aan de spruitjes!
s Avonds in bed nog even Whats appen. Ik las mijn diplomatieke appje aan de wanbetaler nog even terug. …”En dus vind ik het nu écht tijd om die betaling van je te ontvangen. Ik kom eraan!”
Ik besloot zuchtend mijn digitale wekker voor de volgende dag een uurtje later te zetten.
PS: de wanbetaler heeft de volgende dag betaald
