‘Wegens herhaalde klachten zal er deze week geen maandag zijn. Ga terug naar bed!’
Een tegeltjeswijsheid; niet meer dan dat. Maar die vlieger ging op 8 mei in ieder geval wel op voor ING en Rabobank. Er ging veel mis, daar achter die spiegelramen van de bankiers. Te beginnen bij een simpele overboeking via mijn ING-rekening. Via de app mislukte dit drie keer. Maar zo’n betaalklus maak ik graag áf. Dus maar inloggen via desktop. Daar verschenen ineens 7 eerder mislukte boekingen van het afgelopen half jaar in beeld. Inclusief mijn 3 pogingen van een kwartier terug. Alles stond klaar om verzonden te worden. Bijna had ik op verzenden gedrukt voor een bedrag van meer dan 700 euro, totdat ik het idee kreeg om even in de app te checken of die andere betalingen misschien al lang waren gedáán. Helaas; de app opende ineens niet meer. Bevestigde alleen dat ik via desktop erin kon. Maar daar wás ik al. Ik probeerde de boekingen maar te verwijderen. Echter; bij iedere opdracht liet een draaiend oranje cirkeltje me weten dat het lastig was. Uiteindelijk mislukte het en zat ik nog steeds met die fakeopdrachten in mijn ING-to do-rubriekje. Laptop en mobiel uitgedaan en weer opgestart, hele procedure weer doorlopen; geen succes. Na inmiddels 28 minuten de klantenservice gebeld (er kwamen 4 minuten bij om een telefoonnummer te vinden) en daar vertelde een robot me dat er een storing was, waardoor er geen klantencontact mogelijk was. Okay, dan. Misschien dát dan even op de homepage zetten?
Dan maar een adreswijziging voor mijn moeder (helaas: dementerend) regelen bij Rabobank. De eerdere adreswijziging was niet aangekomen en toen men mij een half jaar later belde dat de post terugkwam hadden we afgesproken dat ik ze zou mailen. Dat was genoeg, vertelde iemand mij. Maar die mail kwam ineens terug. Een robot vertelde mij (voor het eerst) dat er beslist ook een bewijs van inschrijving nodig was. Oei; daarvoor moest ik bij de zorginstantie zijn en daar is het ook al zo’n doolhof.
Maar enfin; uiteindelijk had ik hem en mailde opnieuw naar de Rabobank. Hèhè, nu hadden ze écht álles. Maar nee; dezelfde robot met hetzelfde antwoord kwam terug. ‘Er was een bewijs van inschrijving nodig’.
Na 4 minuten zoeken een telefoonnummer gevonden van afdeling Leeuwarden/Noordwest Friesland. De dame die ik aan de lijn kreeg sprak Limburgs. En niet zo’n beetje ook; de vlaai klotste haar nog bijna tegen de huig. Maar ze deed haar best. Alleen het systeem werkte niet mee. Wie mijn moeder was, wie ik was en de notariële stukken die ze bij de bank al 8 jaar hebben waaruit blijkt dat ik haar bankzaken mag beheren; ze waren allemaal in verschillende digitale laadjes verstopt. Zo duurde ook dat gesprek meer dan 11 minuten. Toen beloofde de dame mij dat het nu goed zou komen.
Inmiddels was de ING-storing nog niet verholpen. Ik vermoed dat de verantwoordelijken het tegeltje ook kenden. Wellicht waren ze weer in bed gekropen. Eén troost voor al die doorgedraaide managers: maandagen zijn er slechts één keer per week.
