Willem van der Ark (MCS) en zijn passie voor logistiek

december 9, 2013

In zijn werkkamer siert een ingelijst voetbalshirt van FC Groningen één van de wanden. Voetbal in het algemeen en de Groningse FC in het bijzonder behoort tot de passies van Willem van der Ark (38), directeur van MCS. “Wij hebben een aantal businessplaatsen in de Euroborg, het stadion van FC Groningen. Ik vind het leuk om zakenrelaties mee te nemen naar de thuiswedstrijden. Er hangt een prima sfeer.” Een andere passie is logistiek. En dan in het bijzonder het logistieke proces dat komt kijken bij het transport van zeecontainers. “Dit is een wereld die mij nooit verveelt”, zegt hij. “Wat ik fascinerend vind is dat ruim tweehonderd mensen, eigen medewerkers en vaste onderaannemers, elke dag opnieuw zorgen dat het op rolletjes loopt voor onze opdrachtgevers. Planners, klantcontact, administratie, chauffeurs, terminalmedewerkers, schippers, scheepsbemanning; we voelen ons samen verantwoordelijk.”

 

Rotterdam

MCS, dat in 1993 is opgericht, beschikt over terminals in Meppel (Meppelerdiep), in Westerbroek (Winschoterdiep) en sinds medio 2012 in Leeuwarden (Van Harinxmakanaal). Voor exporterende partijen in Noord-Nederland brengt het bedrijf volle containers naar Rotterdam. En voor importerende partijen worden containers vanuit Rotterdam naar Noord-Nederland gevaren om te lossen. Dat gebeurt 24/7. Het watertransport wordt aangevuld met wegtransport. “Want het vervoer houdt niet op bij de haven”, stelt Van der Ark: “We beschikken over een wagenpark van zo’n 55 vrachtwagens, waarmee we de af- en aanvoer van containers naar de gewenste locatie verzorgen. Via boordcomputers communiceren we met de vrachtauto’s. Zo weten we altijd waar de vracht is en hoe snel we de volgende vracht kunnen inplannen.” MCS biedt eveneens diensten die in verlengde liggen van het primaire logistieke traject: Value Added Container Logistics (VACL). Van der Ark: “Hierbij kun je denken aan gasmetingen, aan het reinigen en drogen van containers en aan ‘warehousing’, het opslaan van goederen die in de containers worden verladen.”

 

Virus

Van de economische crisis heeft MCS relatief weinig last. Dat heeft veel te maken met de sectoren waarin de opdrachtgevers van het bedrijf actief zijn. “De meeste klanten van ons zijn werkzaam in de zuivel- en voedingsector. Ze maken producten die voorzien in de eerste levensbehoefte. Naar die producten is altijd vraag. Of het nu crisis is of niet, ieder mens moet eten en drinken.” Dat hij is ‘besmet’ met het virus dat logistiek heet, is niet verwonderlijk. Zijn grootvader en zijn vader waren ook in deze branche actief. “Mijn grootvader had een bodedienst in Hoogezand: de Hoogezand-Sappemeer Expres. Vanuit een distributiecentrum in stad Groningen werden poststukken door verschillende bodediensten in de provincie afgeleverd. Later werd de bodedienst een nationaal transportbedrijf: HS expres. Mijn vader was hier als chauffeur bij betrokken.”

 

Snel, rendabel, duurzaam

Volgens Van der Ark is de binnenvaart een slimme en milieuvriendelijke oplossing om grote hoeveelheden containers te vervoeren. Transport over water is snel, rendabel en duurzaam, zo stelt hij. “Om je een indruk te geven: één vol schip is duurzamer dan 156 vrachtwagens op de weg. Er is veel minder CO2-uitstoot. En bovendien: op het water heb je geen last van files. Voorwaarde is natuurlijk wel dat de logistiek goed en efficiënt wordt gepland. De laatste tien jaar is watertransport alleen maar populairder geworden. Steeds meer bedrijven maken werk van duurzaam ondernemen en zien de voordelen van deze manier van containertransport.”

Is het dan niet verstandig dat het netwerk van containerterminals veel meer wordt uitgebreid? Van der Ark schudt resoluut van nee. “Waar het om gaat is dat je containers bundelt. Daardoor kun je met grote schepen varen en per container een scherpe kostprijs hanteren. Uiteindelijk gaat het allemaal om de kosten. Om de prijs die je moet betalen. Er zijn veel gemeenten die best een containerterminal willen, maar wat vaak wordt vergeten is dat er te weinig volume is om een schip te vullen. Dan zou een binnenvaartschip dus verschillende terminals aan moeten doen om het noodzakelijke volume aan boord te krijgen. Die versnippering is niet efficiënt, want dit leidt tot vertraging en voor de kostprijs is het ook niet gunstig.”

 

 

Delen via

Vergelijkbare berichten